“ ดอกจานบานแล้วนะ “

...ย่างสู่ฤดูร้อน..ดอกจานเริ่มบานกลางทุ่ง ผู้คนในท้องทุ่ง ดอกจานก็เหมือนกับดอกไม้ทั่วไปกลางหมู่บ้าน ปล่อยเจ้าทุยกินหญ้า ก็หลบร้อนนั่งพักเอาแรงใต้ต้นดอกจานทุกเมื่อ      คงมิได้ลึกซึ้งถึงความหมายแทนใจของมันสักเท่าใดนัก
หนุ่มสาวจากบ้านมานานเริ่มถามไถ่แล้วว่า “ ดอกจานบานหรือยัง ? “ อยากกลับบ้านสูดกลิ่นไอท้องทุ่ง..สุขเมื่อยามคิดถึงบ้าน..จากทุ่งนาฟ้ากว้าง มันช่างหม่นหมองในจิตใจ..
ต้นจานยืนตระหง่านกลางท้องทุ่ง ลมร้อนโชยพลิ้ว...พัดปลิวดอกจาน เหมือนเตือนลูกหลานให้เยือนถิ่นฐานบ้านนา...
ยามค่ำคืน...เสียงแคน หนุ่มนาท้ายทุ่ง แว่วครวญหาสาวเจ้าอย่างหดหู่ เฝ้ารอ.....            เมื่อยามดอกจานบานสะพรั่ง หวังเพียงเจ้าคืนบ้านนาดั่งสัญญา
ฝากลมรัก..เตือนจิตให้คิดถึง อย่าลืมดอกจานและเสียงแคน
วอนสายลมร้อนพัดสู่สงกรานต์ บ้านนาเงียบเหงาหนักหนา ลมเจ้าช่วยพาน้องนามาเยือน
 “ ดอกจานบานแล้วนะ “


                                    พูลศักดิ์ อุดมเดช            ขีดเขียน ต้นมีนา 2013

คลิก...ฟังเพลง